معرفی کتاب: نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

نامه به کودکی که هرگز زاده نشد به نوعی مانیفستی است که در آن تمام تفکرات در زمینه سقط جنین را بیان می‌کند و خوب قاعدتا نویسنده به عنوان یک زن غربی در نهایت سقط جنین را توجیه می‌کند.
اسم کتاب بسیار هوشمندانه انتخاب شده است. ما پیش از شروع کتاب می‌دانیم که این کودک خواهد مرد و احتمالا با عصبانیت شروع به خواندن کتاب می‌کنیم. اما با مادری روبرو می‌شویم که به هر ترتیب می‌خواهد فرزندش را حفظ کند و اتفاقا برای توجیه تصمیم خود همان استدلال‌هایی را اقامه می‌کند که مخالفین سقط جنین از آن استفاده می‌کنند.
اما هر چقدر که کتاب جلوتر می‌رود توجه ما از کودک به سمت مادر جلب می‌شود. به تدریج به جای اینکه کودک در مرکز توجهات قرار گیرد، به مادر فکر می‌کنیم و آن دو کلمه مهم. آزادی و انتخاب.
این حرف درست است که باید به مادر آزادی داد و به او حق انتخاب داد. اما در واقع متولد شدن فرزند یک اتفاق تصادفی نیست. این چیزی است که متاسفانه در بین استدلال بسیاری از افرادی که موافق سقط جنین هستند گم می‌شود. در واقع دو فرد عملی را مرتکب شدند که نتیجه چنین شده است. در این بین تنها کودک است که قربانی می‌شود.
شاید بتوان گفت این تغییر سوژه از فرزند به مادر هوشمندانه‌ترین کاری باشد که یک طرفدار سقط جنین می‌تواند انجام دهد. تمرکز را از موجودی نامختار که تمام زندگی‌اش وابسته به مادرش است برداریم و به زن (و البته مردی) مختار بدهیم که به جای پذیرش اشتباهشان سعی در پاک کردن صورت مساله دارند.
در پایان کتاب، کودک به زبان می‌آید و به مادر می‌گوید از کرده خود پشیمان نباشد. همین امر کتاب را به کتابی قابل توصیه به زنانی که سقط جنین کرده‌اند و از این کرده خود پشیمان‌اند، کرده است. زنانی که از افسردگی ناشی از سقط جنین رنج می‌برند.
نظرشخصی من این است که سقط جنین به هر ترتیبی و با هر توجیهی اشتباه است. شاید باورتان نشود ولی اگر مادر بعضی افراد معروف موفق به سقط جنین می‌شدند امروز ما بتهوون، کریستیانو رونالدو و بسیاری دیگر از نوابغ را نداشتیم.