پس از حملات گسترده‌ای که به بندر ایلات شد، اسرائیل با حمله به سفارت ایران در دمشق، چند فرمانده نظامی سپاه را ترور کرد. در پاسخ به این اقدام، ایرانی‌ها مکررا در مورد پاسخ کوبنده صحبت کردند.
با این حال مشخص نیست که پاسخ ایران در چه زمان و به چه صورت خواهد بود. همچنین به نظر می‌رسد در داخل فضای حکمرانی ایران نیز گزینه‌های زیادی برای پاسخ وجود ندارد. به نظر می‌رسد اسرائیل با حمله مشابه توسط جیش الظلم! تلاش داشت که گزینه‌ای به ایرانی‌ها ارائه دهد تا یکبار دیگر با حمله به پاکستان، پاسخ حمله اسرائیل را بدهند اما بعید است که روابط ایران و پاکستان دوباره به قبل از حمله به مقر جیش الظلم بازگردد.
همچنین گزینه اربیل عراق نیز منتفی است چرا که هم مهره‌های موثری در آن نقاط وجود ندارد و هم افکار عمومی راضی نخواهد شد. گزینه سفارت اسرائیل در آذربایجان نیز گزینه خطرناکی است و می‌تواند منجر به انفجار قفقاز شود. (که البته در زمان مناسب نیاز به چنین انفجاری خواهد بود.)
در سوریه و جولان نیز اهداف مناسب و در خوری وجود ندارد. اهداف مزارع شبعا و شمال اسرائیل نیز پیشتر توسط حزب الله چندین بار مورد اصابت قرار گرفته است.
در حال حاضر تنها اهداف متناسب در درون اسرائیل است یا این که ایران باید منتظر بماند تا اهداف از خاک اسرائیل خارج شوند و آنها را در سوریه، لبنان یا حتی عراق مورد اصابت قرار دهد.
اما اتفاقی که امروز رخ داد در چارچوب جنگ کوریدورها قابل تعریف است. در واقع اقدام ایران در راستای ناامن سازی پروژه آیمک قابل تعریف است. پروژه‌ای که هند را به امارات یا قطر و در نهایت از مسیر عربستان به اسرائیل و دریای مدیترانه متصل می‌کند.
پس از اقدام ایران در توقیف کشتی عمده مانور رسانه‌ها بر روی هندی بودن خدمه کشتی است. همانطور که می‌دانیم بسیاری از کشتی‌های تجاری از خدمه هندی به خاطر قیمت پایین آن استفاده می‌کنند بنابراین عجیب نیست که خدمه این کشتی نیز عمدتا هندی باشد اما مهم است که بدانیم هند یکی از ذینفعان این پروژه است.
اگرچه این پروژه تنها پروژه‌ای نیست که هند در آن دخیل است. به طور موازی هند در پنج پروژه زمینی و دریایی دیگر نیز دخیل است که در سه تای آن ایران به صورت مستقیم و در دوتای دیگر ایران به صورت غیرمستقیم دخیل است.
اهمیت هند از آن جهت است که غرب برای عبور از چین به عنوان کارخانه جهان تنها هند و آفریقا را دارد. به همین خاطر عمده سرمایه‌گذاری خود را به سمت هند برده است.
اسرائیل نیز برای دور زدن مشکلات تنگه باب المندب به سمت تنگه هرمز رفته و در آنجا نیز با مشکلی به نام ایران مواجه شده است. تمام مسیرها از شرق به اسرائیل مسدود است. این حمله اگرچه مانند حمله به ایلات ضربه سختی به اسرائیل نبود، اما یک تغییر دهنده بازی خواهد بود.
