عجب چرند بی سر و تهی بود. البته برای من. «برای من» مهم است چرا که ممکن است برای کس دیگر آنقدرها هم مزخرف نباشد و حتی در کمال ناباوری چیزی هم یاد بگیرد.
کتاب در نه فصل نوشته شده است که هیچ ارتباط معناداری با یکدیگر ندارند. نویسنده صرفا از چند یافته جسته و گریخته علمی که در سطح اینستاگرام همه ما دیده‌ایم و با آن آشنا هستیم استفاده کرده و کمی کانت و نیچه و نیوتون داخل آن ریخته و هم زده و یا بهتر بگویم خورده و قی کرده روی کاغذ.
بخش‌هایی از کتاب به طور مفصل‌تر توسط جوردن پیترسون مطرح شده است. بخش‌هایی دیگر از کتاب مشخص است که اصلا نیچه را متوجه نشده و تنها از روی اینستاگرام آن را خوانده است. خصوصا بخشی را که در مورد ایده مرگ خدای نیچه می‌گوید. این خوانش از مرگ خدای نیچه تقریبا جدید است و اخیرا در فضای فلسفی زیاد شده است که در اینستاگرام هم زیاد می‌توان آن را دید.
فصل اول حقیقت تلخ. در این فصل می‌خواهد بگوید که بله امیدی وجود ندارد و ما هرچه پیشرفت کردیم مشکلات‌مان افزایش یافته و بلا بلا بلا.
فصل دوم کنترل نفس یک توهم است. جالب است در این فصل می‌گوید ما همیشه دنبال مغز اندیشمند خود بودیم و مغز احساسمند خود را فراموش کردیم. در حالی که کسی نیامد بگوید آخر ابله، مغز احساسمند چیزی است که تو خودت به خاطر همان ذهن اندیشمند خود آن را ساخته و جعل کرده‌ای. اگر احساسمند است دیگر مغز نیست. ذهن انسان چیز عجیبی است. وقتی درگیر کانتکستی شد، حتی اگر بخواهد خارج از آن شود، باز هم مجبور است از کلمات موجود در همان کانتکست استفاده کند.
فصل سوم قانون نیوتون در هیجانات. هنگام خواندن این فصل می‌خواستم سرم را بکوبم به دیوار. مردک قوانین حرکت نیوتون را برداشته و کلمات را عوض کرده و تبدیل شده به قانون هیجانات نیوتون. عجب بداهه پردازی شگرفی.
در فصل چهارم در مورد آیین‌ها صحبت کرده است و گفته است چطور هرکس می‌تواند دین خود را بسازد. اصلا حرفی برای گفتن ندارم. به حدی این فصل شاذ بود.
به طور کلی کتاب هیچ ایده منسجمی ندارد می‌خواهد بگوید امید در جامعه مرده است. بعد می‌گوید که ما از هم دور شده‌ایم. بعد می‌گوید که باید نزدیک شویم بعد می‌گوید که دوری ما مشکلات سیاسی درست کرده است، بعد می‌گوید که…
خوب که چه؟
برای کسی که می‌خواهد فحش‌ها را بخواند. طنز احمقانه کتاب را تحمل کند و… شاید کتاب جذاب باشد. اما برای من که به دنبال یک ایده جدید هستم کتاب مطلقا چیزی نداشت. خود نویسنده می‌گفت که مطالب کتاب توسط بسیاری از نویسندگان و محققان مطرح جمع‌آوری شده است اما تفت می‌داد. مطالب را از اینستاگرام جمع کرده است.
