پیشتر چندین و چند کتاب از بیونگ چول هان خوانده و خلاصه کرده‌ام که مهم‌ترین آنها کتاب تقلای اروس و بحران روایت است که در زیر می‌توانید خلاصه من را بخوانید.
در این نوشتار قصد دارم در شش پرده کتاب روح امید از بیونگ چول هان را خلاصه کنم و در انتها نیز لینک دانلود و مطالعه کتاب را خدمت شما ارائه کنم. در زمان نگارش این متن، هنوز نسخه ترجمه شده این کتاب منتشر نشده است و این ترجمه از شخص بنده است. بنابراین اگر اشتباهی در اثر دیدید همینجا کامنت کنید.
۱. امید فراتر از خوش‌بینی
هان در کتاب روح امید با تأکیدی فلسفی می‌گوید امید، برخلاف خوش‌بینی، چیزی ساده و از روی تردیدِ برخاسته شده از فقدان یا سرخوردگی است. خوش‌بینی صرفاً مثبت‌اندیشیِ بی‌چون‌وچراست، در حالی که امید در مواجهه با بحران و مرزهای نومیدی رخ می‌نماید. امید زمان‌هایی جوانه می‌زند که ظاهراً هیچ امیدی باقی نیست.
۲. شناخت امید در روزگار ترس جمعی
هان در کتاب روح امید وضعیت معاصر را وضعیتی مشخصه‌دار می‌داند: غرق در ترس (از همه‌گیری، تغییرات اقلیمی، تهاجم تکنولوژیک). در این شرایط، امید نیازمند آگاهی از بحران‌ها، پذیرش آنها و تفکر درباره آینده‌ای ممکن است. او امید را نیرویی می‌داند که ما را از مسیر بسته‌ی زمان جاری رهانمی‌کند.
۳. تمایز امید با خوش‌بینی و عملگرایی
امید واقعی، نیرویی فعال است که برخلاف خوش‌بینیِ منفعل، ما را به عمل و برساخت آینده دعوت می‌کند. این امید، علاوه بر پایداری، نیرویی رمانتیسیستی و در عین حال متفکرانه است: هم جسور است و هم شنوا و لطیف؛ همان میانه‌ی عقل و تفکر، فاصله‌ای دلنشین در مسیر کنش مؤثر روزمره.
۴. امید و قدرت اجتماع‌بخشی
هان در کتاب روح امید توجه ویژه‌ای به بعد جمعی امید دارد. امید باعث ایجاد حس ما می‌شود، و آن را موتور همبستگی، سیاست اخلاقی و مقاومت مدنی می‌داند. او نقدی دارد بر نحله‌ای از اگزیستانسیالیسم که امید را نشانه ضعف می‌داند؛ در مقابل، او از گابریل مارسل و واتسلاو هاول الگوبرداری کرده و امید را علّت مؤثر اقدام و پویایی جامعه می‌داند.
۵. روایت‌گری به‌جای اطلاعات‌گرایی
هان بحران امید را همچنین بحران روایت می‌داند: در عصری که روایت‌ها جای خود را به داده‌های گزارشی، پست و کلیپ داده‌اند، امید چون چشم‌اندازی از گذشته به آینده از دست رفته است. روایت‌های مشترک (از سنت‌های یهودی-مسیحی و فلسفی) قدرتی دارند که همیشه ما را به امید پیوند می‌دهند؛ در حالی که اطلاعات یگانهْ ذهن را در دامی خالی وا می‌نهد.
۶. امید برآمده از عمق تاریخی – فلسفی
هان برای توضیح مفهوم خود، دست می‌گذارد به تفاسیر فلسفی و ادبی بزرگان: از هگل تا بلوخ، از کافکا تا یاکوبسن. امید، به‌گفته‌ی هان، با فلسفه‌ای که فقط بر حافظه و گذشته تکیه دارد (مثل هستی‌شناسیِ حافظه‌محور)، تفاوت بنیادی دارد. امید به‌معنای نزدیکی به آنچه هنوز نیست، آینده‌ای ممکن و متجلی در کنش انسانی است.
